Boeke

Ek is deur en deur n boeke mens. Die reuk van n nuwe boek, die reuk van n ou boek, die oopvou van n verhaal…

Boeke spreek diep tot my en ek kan baie lank tob oor n boek. n Verhaal is nie afgesluit as ek die boek toe maak nie, ek herleef en bedink hom van n kant af. Boeke kan my emosies oop sluit en laat vloei.

So vanoggend maak ek Die tuiskoms van Miena Afrika toe. Dit is die tweede boek in die reeks. Die laaste bladsye het die trane sommer vrylik gebiggel oor my wange. Aangrypende verhaal van hiedie kleurling kindjie/ vroutjie; asook soveel ander lewens ineen gevleg met hare.

Ek is al so moeg vir die holrug geryde rasisme en die verkeerdheid van ons voor vaders en ons. Tog gryp hierdie boek my vas en onderstreep die onreg van n bewind in n land teenoor onskuldige mense.

Dan vra ek myself af, as ek nou as n kleurling gebore is in die apartheids jare of moes uitvind in daardie tyd dat een van my ouers n kleurling was….. Wat dan…..

Lees gerus hierdie boeke en gaan sit en dink…..

Anders of vreemd is nie noodwendig verkeerd nie.

In my wandel as kind van God was ek aanvanklik baie konserwatief. Ek het so groot geword in die kerk. Was in my kokon, veilig in dit wat ek geglo het en in my manier van doen.

Genadiglik het Jesus en Heilige gees besluit om my los te knoop en oop te maak. Ek het n Lofprysings kurses bygewoon en daar is ek omgedop. Onder andere het ek tydens n lofprysings sessie n stem in my hart hoor fluister dat ek dans terug kry. Nou kan ek vir Hom dans.

Hierdie is die begin van n lang storie. In n neute dop – Ek het by n groep uit gekom en vir Hom begin dans, dit het my op n pad van, in baie verskillende kerke bedien. Vreemde kerke soms, nuwe omstandighede. Deur influistering van Heilige Gees kon ek presies dit ervaar – Vreemd in nie noodwendig verkeerd nie.

My oe is oopgemaak vir ander se denke en maniere. Ek is vandag so bly dat hierdie deel van my geword het. My geloofspaaie het wyd gedraai en ek het gegroei in die proses. Ek het geleer dat al stem ek nie saam met sekere maniere nie en is dit nie vir my nie, het ek in die gees gevoel dit is ook reg vir hulle. Solank my gees in my kon getuig dat dit tot eer van die Here is, is dit reg. Daar was tye dat my hele binnemens geweet het, dis nie reg nie en ek weg gestap het.

Later het ons pastoor hierdie verwoord deur hierdie … vreemd is nie noodwendig verkeerd nie. Asook – Meet enige saak in jou lewe aan vrede. As jy nie vrede het nie, stap weg en skud dit van jou af.

n Vriend het vertel – Ons is in hierdie wereld soos eende op legio dammetjies. Elkeen op sy eie veilige dammetjie, maar eendag as Jesus op die wolke kom, is ons op een groot dam en val die menslike verskilletjies totaal weg.

Kom ons respekteer ander se maniere en denke en fokus op een gemeenskaplike faktor – Ons liefde vir Jesus Christus.

Die tone

Snaaks hoe een item, reuk of smaak n onthou kan trigger.

So is ek besig om sementblokke te maak vir my tuin, die een se klippe voetjies voer my terug na een middag….

Ek en een van my hartsvriendinne kuier op die trappie voor  hulle deur by hulle kleinhoewe, op Harties. Elkeen met n glas wyn in die hand. Let wel, n eerste glasie. Ons gesels soos altyd oor ons lewenspaaie, raak diep….

Sy merk uit die bloute op: “Jy het darem lelike tone” vir n oomblik, heel geskok, kyk ek na my tone. “Ek dink hulle is heel ok”, waarna ons uitbars in n lekker lagbui.

Ek het sommer lekker gegiggel by die herinnering, so al werkende.

Vriendin, hoekom die voetjies my aan die insident laat dink, weet ek nie. Dit het egter sommer n string lekker saamwees tye se onthou getrigger. Ek dink nog steeds, my tone is nie te bad nie. Jy ook nie, sal jou maar nog bietjie hou as hartsvriendin. Ek voorspel ons het nog baie saam lag oor.

Die monster

Twee mense staan op die trap, gereed om na n funksie te gaan. Op die oog af lyk hulle gelukkig, maar kan mens ooit regtig bepaal wat in die binne mens aan gaan.

My gedagtes dwaal terug na die tyd voor hierdie oomblik. Die tyd waarin die monster stukkie vir stukkie verwoesting gesaai het.

Dae waarin daar geveg is teen gedagtes wat wil neig na die ewige rus. Stelselmatig sit jy en beplan, konstruktueer jy planne, om n suksesvolle selfdood uit te voer. Een wat die maklikste deur die mense om jou verwerk sal word.

Jy sleep deur die dae met n groot gewig aan jou voete en jou hande is dom. Alles in jou is dood, moeg,swaar en donker.

Elke dag trek die monster jou dieper die duisternis in.

Elke oggend sit jy jou masker van normaliteit op. Niemand moet weet van hierdie duisternis in jou nie. Jy en die monster word geheime venote. Jy weet jy moet die wat jy lief het beskerm teen die monster, jy moet hulle weerhou om te sien hoe swak jy is.

Jy sit op die bank, as jy alleen is en staar in die niet, terwyl jou gedagtes weghol met jou. Oor en oor beplan jy, jy begin dit selfs beleef, in so n mate dat jy buite die prentjie staan, jy is n toeskouer van dit wat jy beplan. Soms is dit so werklik dat jy n traan stort by die, jy-in-die-prentjie, se dood.

Dit pla jou dat jy soms tyd verloor (time-lapse). Tyd waarin jy nie bewustelik deel was nie. Tog het jy in daardie tyd fisies geleef. Blanko tye, waarna jy met n skok na realiteit sou terug keer en besef jy weet nie hoe het jy hier gekom, waar jy nou is nie.

Jy besluit, jou mense sal beter af wees sonder jou. Jy is n meulsteen om hulle nekke en as hulle moet weet van jou monster sal hulle jou verag.

Die man en die vrou staan op die trap, oppad. Daar word n foto geneem.

Op pad terug die aand na die funksie, hulle het n verskilletjie maar vir haar raak gewone woorde dolke wat haar fyn kerf. Dit word alles oorweldigend. Sy weet dit is die einde. Sy kan nie meer voirtgaan nie. Gedagtes rol oor mekaar, terwyl trane vloei. Sy is sleg, n nikswerd, n teleurstelling, n niemand. Sy bring net ellende om haar, sy gaan hulle versmoor, sy moet weg, weg, weg…….

Daar daal n doodsheid oor haar en haar plan kom in werking. Sy weet as sy eers in haar bed is en slaap, sal haar man saggies in die bed klim sonder om haar te steur. Hy sal eers die volgende oggend onraad merk en dan is dit te laat.

Die pille sluk sy met water af, nog en nog en nog. Sy begin dom voel, slaperig…. klim in die bef en weet, dis verby….

Die aand sou die Here egter n onrustigheid in haar man wakker maak. Hy roep na haar toe hy in die bed is, skud haar en rooi ligte flits in hom.

Die pille was genoeg vir n versekerde dood, vertel die psigiater later. Dis net genade dat sy leef.

Die monster kry n naam -depressie.

Faux pas

Beteken: blaps, dwaasheid, dwaling, feil, flater, glips, inkorrektheid, lapsus, ens

Vanoggens skryf ek hierdie lang blog, sois die engelse se, dig deep. Wil n ou fototjie inlas op die einde en….

Weg is my blog. Soek oral, maar tegnologie het gewen. Hy sweef iewers in die kuber ruim rond, hoop nie hy bots met julle “clouds” nie.

Kuiers by oupa

So vat die man met die hoed my terug na my kinderdae kuier by oupa in sy hartbeeshuisie op n plaas in Groot Marico.

Vroeg more se wakker word met die geknetter van die vuur in die koolstoof en die sis van die ketel op die stoof is so helder voor my. Mammie het dan al koffie gemaak, dit staan in trek in die emalje pot met n sakkie binne in, die geur – hemels. Sodra sy sien jy is wakker word n beker koffie met kondensmelk geskink. Daardie smaak neem my altyd terug na so n kosbare tyd in my lewe.

As jy vroeg genoeg wakker geword het, sal jy oupa hoor… Elke more le oupa en hou stiltetyd. Hy se n hoofstuk op uit sy kop, bid en sing dan n Psalm of Gesang, al die strofes. Hieroor sal ek op n ander dag blog, n spesiale storie op sy eie.

Wat n kosbare herinnering uit my trommeltjie, dit verwarm my hart om dit so in my gedagtes te herleef. Wat n voorreg was dit nie om in daardie armoedige huisie te kuier nie.

Lughawens

Hier sit ek op n lughawe, dit is nog altyd vir my n fassinerende plek. Om die mense dop te hou en te probeer dink wat elkeen se storie is.

As gevolg van my besigheid wat ek gehad het, het ek oorsee gevlieg. Veral in die buitelandse kant van n lughawe, is daar n kultuur op sy eie. Hierdie kultuur is fassinerend. Almal oppad…

Is dit nie maar soos ons lewens nie, elke dag n nuwe reis. Nuwe herinneringe wat versamel is voordat jy hier beland, aan die einde van n reis en voor die begin van n nuwe.

Ek wonder sommer, of ons ooit soveel beplanning in ons daaglise reis sit en met soveel opgewondenheid ons reis beplan. Sal daar dan nie meer glimlagte wees, n nuwe wip in die stap nie?

Ek vra maar net

 

Die foto.

Soms pop daar n herinnering uit ons onthou kissie op, ongevraag…

Myne, nou die dag was n foto, nie sommer so foto nie. Dit sou die laaste foto gewees het in my foto-lewensboek.

Dit is n man en vrou op n trap, mooi aangetrek, oppad na n funksie. Glimlagte op die gesig. Niemand kon sien wat diep in hulle binnemens aan gaan nie.

Ek was stom toe die trefkrag van die foto skielik na agt jaar soos n golf oor my breek.

 

First blog post

This is your very first post. Click the Edit link to modify or delete it, or start a new post. If you like, use this post to tell readers why you started this blog and what you plan to do with it.