Vanoggend praat ek met my broer se dogter, kom agter daar is ń diep diep seer in haar oor haar oorlede pa, my ouboet. Dit het my baie diep geraak en laat terug dink.
Daar was die tyd na ek Jesus ontmoet het en sy pad begin loop het, dat daar ń lelike ding in my gebeur het. Ek het dit nie toe besef nie en het geglo ek doen reg. My optrede het egter soveel skade op soveel gebiede aan gerig, wat ek nie toe raak gesien het nie. Ek was so vol van die Here en hierdie nuwe ontdekking van Hom en Sy woord, dat ek rigied teenoor ander geraak het. Soos die spreuk sê: I was so heavenly minded, that I was no earthly good”
Ons moet as Christene daarteen waak dat oordeel nie insluip op so ń subtiele manier dat dit reg lyk. Nie pertinente oordeel nie, nie wat jy met woorde uiter nie, maar deur jou afkeur in jou binneste, wat tog uit kom in ons lyftaal. Ai, ek het nog hierdie gesig, wat baie gou my binneste denke wys.
My oudste broer was ń alkolis, hy was ń “joler”, ń grootmond en hy kon lieg. My ma het altyd gesê: “Ag jong, dis weer Chrisjan praatjies, sy more en aand stories kom nie oor een nie” of “Vat maar wat hy sê met ń knippie sout” So julle kan dink dat ek met groot afkeur na hom gekyk het. Hy was die vergestalte van alles wat in my wet verkeerd was. Hy het self vir my ma gesê: ” Ek dink mos ek is hoog heilig”. Nodeloos om te sê dat daar ń Grand Canyon tussen ons gekom het. Uit plig het ons daar by hulle gaan inloer, het ek so nou en dan gebel.
Ek het hulle nooit op gesigvlak gekritiseer nie, nooit dit uit gespreek nie, maar my wese, dink ek, het my afkeer gewys. Ek het later jare ń wonderlike verhouding met hulle een dogter op gebou, dis juis met haar dat ek vanoggend gepraat het. Ek kon soveel meer vir hulle beteken het, as ek net verby my hoog heiligheid kon kom. Dan sou ek haar dalk kon help met haar seer daardie tyd en miskien in nederigheid ń inspraak in hulle lewe kon hê. Sy optrede ko op geen manier geregverdig word nie, maar ek moes hom en sy gesin, met Jesus liefde omarm het. Ek het nie.
Hoogmoed kom tot ń val, nou praat ek nie van wereldse hoogmoed nie, maar geestelike hoogmoed. Onthou een ding, satan hou nie van ons wandel met God nie. Hy sal enige iets doen om ons te laat struikel. Hy sit werklik en wag soos ń brullende leeu om te verslind. My maalkolk het ook op ñ dag gekom, ek was nie sterk genoeg nie en is mee gesleur en verpletter teen rotse, alles waarin ek geglo het byna vernietig. Ek dank die Here, dat ek glo daardie tyd was daar vir my gebid. Ek dank ook die Here vandag vir daardie val. In die proses het my rigiede hart gebreek en daar ń verstaan en vrrdraagsaamheid teenoor ander in my kom nes maak.
Ek het vir my broer gaan kuier daardie Desember, ons het nie gepraat oor die verlede nie. Ek was net vir hom sy sus wat hom lief het. Nie goedkeur nie, maar omvou in liefde. Dit was ń goeie tyd saam en daarna tot hy ń paar maande later oorlede is het ons twee, drie keer ń week met mekaar gepraat. Ons was net broer en suster, ek het geluister. Soms moet ons net luister, sonder oordeel. Ek glo voor hy dood is het hy met Jesus reg gemaak. Ek weet net, ek het stille vrede in my gehad, dat wat lelik was tussen ons, vervang is met liefde.
Ek het ook in hierdie rondomtalie tyd, weer bande opgetel met ń ou geestes suster, ń harts vriendin. Daaroor is ek tot in ewigheid dankbaar. Sy is so ń kosbaarheid in my lewe en amper het ek dit gemis.
Punt is – pasop vir ń rigiede hart, pasop vir binne oordeel, pasop om so op die hemel gefokus te wees, dat ons hier op aarde ons doel mis. Wees nederig en kyk na Jesus. Hy het hom nie hoër geag as die tollenaar, die samaritaanse vrou, die leviet en menige ander. Hy het hulle om vou met liefde. Pasop vir daardie binne oordeel, veragting. Dit is mos reg, dis mos woord gefundeer. Moet jou nie met die semels meng nie, dan vreet die varke jou op.
Die ou Hannelie, sou nooit in Bali met hindoes kom besigheid doen en lief word vir die mense nie, asook in Java met moslems. Ek sê nie verloën God nie, hulle moet weet wat jy glo en waarvoor jy staan. Daar is egter ń tyd vir alles, ook ń tyd om stil te bly. Om ń hand in liefde uit te steek en ń ander hand in joune te neem, oor geloofs en kultuur grense heen. Vandag weet ek hoeveel ek sou uit mis, hoeveel armer ek sou wees. Ek sou nogsteeds my broer verag het en met ń klip in my binnemens moes loop. Ek sou soveel meer gemis het, maar ek het genade ontvang al moes ek eers soos ń wurm seil. Ek het nie daardie tyd gedink ek doen verkeerd nie, ek het mos die nou paadjie gestap. Vandag weet ek anders, kyk ek anders.