Die ster

Hierdie is ń terugblik op 21 Desember

Vanaand word daar ń heerlike piekniek beplan op Rebusfontein. Van vroeg af skarrel al die goue vroue om alles reg te kry, daar is ń tafereel van kleur geskep in die veld. Pragtige kleurvolle lappe is gedrapeer, lampies op gehang en komberse oop gesprei. Al die kos word in mandjies gepak en na die terrein gekarwei. Selfs die diere is vol opwinding. Hulle weet hier kom ń ding.

Boetman skarrel omtrent, dan roep Aalsie vir hulp, dan weer Carien, so hou dit aan. Die man is behoorlik in aanvraag, julle weet, spierkrag🙄. Daar word emmers met ys aangedra, dis Desember en warm, die drinkgoed moet koud gehou word.

Net voor sononder kom almal saam by die piekniek terrein, daar heers ń gesellige atmosfeer. Selfs al die diere vergader rustig om hul eie mense. Almal wag in groot afwagting, oë gevestig op die weste waar die ondergaande son ń tafereel van kleur skep, want daar is afwagting vir die volgende toneel om oop te vou…

• 

Sag klink dit op “Heilig, heilig, heilig is die Heer God almagtig” en dit bou op tot ń Cresendo.

Vanaand vir die eerste keer in 800 jaar word hierdie ster gesien, die klein groepie vroue staan in verwondering. Eers nadat die ster ook in die weste verdwyn het, word daar weer gelag en gesels. Daar word kersliedere tussen deur gesing. Elkeen kan sy gunsteling lied voorstel. Trommeltjies s’n is – “O Holy night the stars are brightly shining”.

Las asb julle gunsteling in die comments aan.

Oukersdag op Rebus

Dis ń geskarrel vir ń vale, oral word goedjies aangedra na die lang tafel. Christa dek die tafel alte keurig.

Trommeltjies het besluit hierdie jaar gaan ons nie blieng-blieng nie, ons gaan ń natuurlike kerstafel he. Bossies blomme uit die natuur, denne balle en loof met baie kerse, al die kerse is wit.

Trommeltjies sit plat op die grond met Karolus wat by haar voete lê, daar word versierings aan mekaar gebind op pragtige tafelrangskikkings te vorm.

Skielik breek daar pademonium los onder die diere, rats spring Karolus op om sy vriend Danie te gaan bystaan in die beskerming van Rebusfontein. Ons almal staar verdwaas na ń valskerm wat stadig neer daal uit die lug. Vanaf die valskerm se kant kom daar musiek. Wat? Musiek? Ons kyk na mekaar stom geslaan.

Dit lyk asof daar ń groot pakkie onderaan die valskerm is. Dit is ń groot rooi vierkantige houer met ń groot goue strik bo op. Ons almal staan nader, welliswaar baie versigtig. Ons kyk na mekaar, wie gaan dit oop maak? Die mooiste klanke kom uit die houer. Seppie staan nader, hy stamp stamp aan die ding. “Wag Seppie, netnou is dit breekbaar” skree ons.

Een vir een benader ons die houer en met baie omsigtigheid begin ons die papier los wikkel. “Wag eers” skree Annemarie “Hier is ń kaartjie” Sy begin lees, ” Dankie vir al julle liefde en omgee, dat julle ons ń sprokie kersfees gegee het, ons is julle ewiglik dankbaar. Mag ons geskenk julle kersfees nog meer spesiaal maak. Kerfie en Maria💓💓💓.”

Nou is daar geen keer aan ons nuuskierigheid nie. Ons woel die papier los, die goue strik trek deur die lug en land op Seppie se kop. Ons skaterlag vir die prentjie.

Die laaste flap word gelig, binne in is elfie wat die oulikste draaiorreltjie draai of speel.

• 

Wat ń wonderlike geskenk, ons almal oe en aa rondom die draaiorreltjie. Skielik onthou Aalsie van die elfie. Hy is deur Kerfie en Maria saam gestuur om musiek te maak tydens ons kersete, sy naam is Wikkerman, hy gaan weer na die kersete terug na Wonderland.

Terug op Rebus

Liewe land was dit nou vir jou ń reis, genadiglik reis ons in ń kits tot op Rebus. Met my stop by my ou verwaarloosde tuintjie, breek daar ń kakafonie uit in my kar. Karolus sien vir Danie en groet met sy skelste stemmetjie, net daar trigger hy die hoenders. Die haan kraai asof hy sy stempel vir die nou en die verre toekoms wil afdruk as hoof hoenderhaan van Rebus. Die henne val weg in ń koor en sing so lekker laat hulle lywe begin wikkel. Net daar, poems, word Rebus se eerste eier gelê, letterlik val sy met die deur in die huis.

Karolus skarrel nog gou om sy nuwe kershoed op te sit, dat die ander diere kan sien.

Geleen by google

Genadiglik met die oopmaak van die deure is die diere uit en begin dadelik vriende maak, dis ñ gegroetery oor en weer. Danie kommandeer hulle dadelik op om na die plein te stap.

Gelukkig kom red Toortsie en Una my, daar word ywerig uit gepak en ingedra. Met my in stap in my huisie, gaan staan ek ń oomblik stil, sluit my oë en adem behaaglik die reuke van Rebus in. Ek voel hoe ek gevul word met vrede en vreugde.

Una en Toortsie skaterlag in die kombuis, ek loer om die deur, dis vir my groot flamink lilo wat die twee staan en lag. “Hi julle, ek wil nie ń ou vervelige plat lilo hê nie, myne moet darem ń kop ook hê, ek weet hy is baie pienk, maar hy maak ń indruk” Die twee bars weer van voor af uit van die lag. Ek staan so na die twee en kyk en my hart voel warm, ek is by my hartsmense.

Ek vra vir hulle oor wie gaan help om vir my ou hoendertjies ń naghokkie te bou, waarna die twee so oor mekaar begin praat dat ek net kopskuddend na hulle staar. Ek hoor iets van boerboel en boerseun, sag op die oog, goed met ń tang. Ek maak hulle stil, want hierdie maak geen sin nie, ek word summier aan die hande gegryp en letterlik na buite gesleep. Hier kom Seegogga en Woordnoot ook aan gestap, nee, gehuppel?? Wat gaan hier aan, wonder ek? Net toe val my oë op die Adonis in die tuin, spiere gebult onder die eina kort broekie. My asem is weg, ek gaap soos ń vis op droë grond, droom ek, sien ek gesigte?

Eers op Una se stoep na ń groot sluk heerlike volronde rooiwyn, kom ek agter die kap van die byl. Nou verstaan ek alles, sug behaaglik en strek my bene lank uit in die son vir my broodnodige vit D. My hoenders se hokkie blyk in veilige hande te wees.