Die knoop, knoop vaster

gepubliseer deur trommeltjies

Hierdie is die derde deel van ‘n Nuwe avontuur vir die Goue Vroue. Daar is n moord gepleeg. Daar is n pragtige meisie. Daar is…. Om hierdie vervolgverhaal te volg, klik hier.

https://fresh.inlinkz.com/p/54c7705c5c9f46fa95a041857eac2e89

“Genade, dis ń onding wat hier in ons rustige Overberg afspeel” sê Aalsie kopskuddend. Al die vroue is nou op en wakker en paraat om dadelik in te gryp. “Een vir almal en almal vir een” roep Appeltjie uit. Die wynglase staan vergete op die stoep tafel, wat ń tydjie gede die toonbeeld van rustigheid en vrede was is nou omskep in ń gegons. Almal gis en wonder. Een gedagte is voorop, daar moet dadelik vertrek word vanaf Rebusfontein.

Trommeltjies het reeds deur middel van Scrappy, met haar welbekende kennis, Elon Musk in verbinding getree. Sy het gehoor hy is besig met nuwe tegnologie om jou onmiddellik verplaas te kry na ń ander bestemming, transporteer, noem hy dit, of iets in die voege. Punt bly ons moet vertrek en gou ook. Scrappy, in ń sersant majoor stem, gee telefonies opdragte, soos sy dit neer gegriffel het tydens haar gesprek met Elon. Sy neem haar taak as opdrag gewer baie ernstig op.

Ons staan in ń kring, neem hande, maak ons oë toe en fokus op die berg oorkant Toortsie se huis. Daar is besluit dit is ń veilige plek om aan te kom na so ń transporteerdery, mens kan dalk woes land en dit kan nou ń rooi gesig oomblik wees vir ń groep dames. Ook is haar huis dan naby vir ń reg trek en draai loop sessie.

Woerts en hier is ons voor Toortsie se huis, nogal ewe respektabel aan gekom. Groot was ons verbasing egter toe ons sien wat in die straat staan. “Wat de hoenders het ons hier? Seegogga ek ruik ń rot, is hierdie jou breinkind?” sug Aalsie. Almal draai na Seegogga, wat so vreemde seuagtige giggel laggie gee. “Julle ons is hier met ernstige sake besig en hier staan ons voor drie belaglike knope-karre, Seegogga is jy nou heeltemal beknoop, geknoop en verknoop?” sê Una erg verontwaardig, waarop ons almal uit bars van die lag. “ Ons sal vir Seegogga moet ontknoop” giggel Positief.

Daarmee bondel ons almal in die karre in, reg trek en draaitjie loop vergete, daar is werk om te doen. Baadjiestraat hier kom die Goue vroue.

Kaptein Gigaba loop juis op en af voor die uitgebrande Wendy toe ons daar aanland. Hy praat en beduie so ver hy loop. Oral is rooilinte aangebring, dit bring die erns van die saak weer by ons tuis, nou is dit alle grappies op ń stokkie en word daar gefokus.

Kaptien Gigaba bring ons gou op hoogte van sake. Hier is een lyk gevind, baie erg verbrand. Daar is gesien dat ń groen Susuki weg gejaag het in die middernagtelike ure, met twee insittendes. Later is dieselfde moter opgemerk waar dit deur Napier gejaag het oppad Caledon toe. Daar is ook deur kameras bevestig dat dieselfde moter op die N2 by Grabouw verby is Kaap se kant toe, weereens is twee insittendes geidentifiseer, skynbaar ń man en ń vrou. Die vrou het lang hare, sy het bestuur. Daar is ook deur motoriste opgemerk dat die passasier by die venster uitgeleun het al skreeuende. Dit het voorgekom dat dit of ń jong seun of ń baie skraal man was. Verder bring die kaptein ń leidraad onder ons aandag, In die man, lyk, se hand is ń baie eienaardige knoop gevind. Ons almal sug, ń knoop, sowaar ń knoop. Dadelik wil Seegogga weet waar is die knoop, hoe lyk die knoop, waarvan is die knoop gemaak. Kaptein praat haar egter dood en ons ander rol die oë.

Nog ń verdere ontdekking is dat die lyk, klaarblyklik die van die verloofde is, wat saam met die meisie was toe hulle ingeboek het. Vroeër die betrokke aand het die twee verliefdes by die gastehuis aangekom. Hulle moter ń wit mercedes.  Hulle is gesien , later die aand, waar hulle ontspan langs die swembad naby die verkleehokkie, wat in ń Wendyhuis ingerig is. Die eienaar van die gastehuis verklaar dat hy ń baie eienaardige ding opgemerk het, daar was meteens twee identiese mans saam met die meisie, hy het sy vrou gaan roep om te kom kyk, maar met hul terugkeer was daar niemand te siene nie. Hy het besluit, miskien droom hy nou met oop oë. Hulle is nie lank daarna kamer toe.

Nou ja, hierdie is nou ń tameletjie. “ O ja” sê kaptein Gigaba, “ nog ń eienaardigheid, die oorledene is ń baie groot man, as daar ń replika van hom hier was en saam met die vrou weg is, kom ons veronderstel dit is so, volgens getuies en die kameras bestuur ń vrou met lang hare die Suzuki, hoekom is die passasier dan klein en fyn? Dit is nou as ons glo dit is die senario. Laat mens wonder….?”

“Hoe weet julle die lyk is klaarblyklik, die van die verloofde man?” vra tannie Frannie. “Goeie vraag, die eienaars van die gastehuis het die man se een skoen wat nie gebrand het nie herken. Die skoen was ń baie goeie leer laars, nogal rooi. Verbasend was dat die skoen heel eenkant gelê het, terwyl die ander een saam met die man, aan sy voet, gebrand het”.

Nou vra ek wat Trommeltjies is, is die man ń vrou of die vrou ń man? Seegogga is reg, wat van die knoop? Hoekom staan die wit Mercedes voor die gastehuis en waar kom die groen Suzuki vandaan en waarheen is “hulle” oppad en hoekom?

Kerstyd op Rebus

Ek het die geroep gehoor, hier in my binnemens, het die geroep gekom. Ek het geweet dis tyd, ek gooi vinnig goedjies in my tas. My pragtige BOHO rok, veelkleurig en vrolik, sag soos ‘n wolkie om my. Terwyl ek so pak, gaan sit ek ‘n oomblik en tob oor hierdie jaar…

Dit was werklik ‘n mallemeule jaar, dan bo, dan onder, dronk gedraai en deurmekaar, dan dansend vol vreugde, dan trane wat vloei uit ‘n vol spanningsrivier. Dit was uitdagend. 1 Julie begin ons droom realiteit word toe die enorme vragmotor hier stop met die boude en blaaie van ons huis. Ons jubel, uiteindelik gaan dit gebeur, elf maande na ons uit ons huis getrek het. Ons sien die lig aan die einde van die swerf tonnel. 29 September trek ons in, ons is vol vreugde. Harde werk en harde werk het nou voor gelê, maar ook die heerlike lekkerte van op ons stoep sit en te kan ver kyk. Ek is so dankbaar teenoor Vader vir hierdie groot genade.

Fokus Trommeltjie, fokus. Ons moet ietsie saam neem vir die ete en die drinke. Ook musiek en sommer ander lekkertes. My eerste gedagte is my vrugtestafies, lekker sondig ryk en soet. Kyk ek is nou nie ‘n bakster nie, so ek maak nie vrugtekoek nie, maar ons het ‘n swakte vir die vrugtestafies, hulle is super maklik en vinnig om te maak. Sommer ‘n groot blik vol. Vir ń bietjie balans vye, heerlike lekker vye, eie aan Napier. Dis mos ons groot Desember lekkerte hier. Sommer twee kaste vol. Heerlike gemmerbier, sommer paar kanne vol en natuurlik wyn. Wyn eie aan hierdie kontrei, Bruce Jack en Skipskop. Musiek, my gunsteling kerslied is, O holy night en Mary did you know. Ek sorg dat hulle gelaai is op my foon se geheue bank. Wat nog? Blomme, bosse vol proteas en fynbos eie aan ons kontrei met baie lint.

Ek spring in my karretjie en woerts deur na Rebus, gelukkig met ons spesiale reis apparaat is dit blitsig. Die volgende oomblik staan ek op die plein. Alles lyk asemrowend mooi, oral is liggies en kleur. Die mooiste van alles is die klanke van al die geliefde stemme wat opklink rondom die tafel. Daar is die heerlikste lekkernye, te kies en te keur. Al die dames lyk so mooi en straal behoorlik, wat ‘n groot voorreg om deel te wees van hierdie besonderse groep vroue. Ons “go to place en ons go to people”. Ek kan nie help om breed te glimlag nie, tot ou Blommetjie pronk met ‘n groot rooi strik om die nek. Sy het sommer so ‘n spesiale pronkerige stappie. Ek glimlang diep gelukkig, want ek is by die huis.

My wens vir elkeen van julle is vrede en vreugde soos ‘n kleed om julle, ‘n regte “technicoulor dreamcoat” , mag julle daar in julle sterkte vind. Die Woord se mos hoeka, “Die vreugde van die Here is julle krag”. Midde in die chaos van die wereld en die lewe om ons, om net diep te teug aan daardie vreugde. Habbakuk se ou versie en die ou liedjie is vir my so spesiaal, in my moeilikste tye sing of praat ek dit, sommer my eie woorde ingeweef, want ek weet Vader is ‘n waarmaker van Sy woord. Hier kom ek nou weer by die vye uit, want al sou die vyeboom nie bot nie en geen druiwe aan die wingerdstok wees nie, al sou die olyfoes misluk, al sou ek sommer net op die klippe op my pad wil bly sit, sal ek opstaan want die Here my God gee my krag, Hy maak my voete soos die van die ribbok, vas geanker op hom, met my spesiale God ontwerpte voete wat kan vas staan op die rotse, sodat die wildehonde en die ander wilde diere nie by my kan kom nie, ek sal hul water bekke sien en hulle getjank hoor, maar die Here my God sal my op hoë plekke veilig laat loop. Amen en sela.

1652 Die redding

Die Goue Vroue is ’n groep vindingryke dames wat wonderlike avonture saam beleef in die kuberruim. Klik op die volgende skakel as jy lus is om te loer wat ons hierdie keer aanvang…

https://fresh.inlinkz.com/party/dd0d1dc46eb64ccf9ede0f8f19d43711

Daar was behoorlik pandemonium in die hawe, van slaaf tot kommandeur van Riebeeck was daar, ń gedruis van stemme het opgeklink. Alle oë gevestig op die seerowerskip en die drama wat om hom ontvou.

Soos altyd wanneer die goue vroue betrokke is by ń saak ontvou ń briljante plan voor die toeskouere se oë. Die visserskepe het uitgevaar asof hulle oppad was see in, maar het met ń draai terug gevaar met die weste son agter hulle, wat dit baie moeilik gemaak het vir die bemanning van die seerowerskip om hulle te sien. Die swemmers met hulle riete het geruisloos onder die water hul bestemming bereik en styf teen die skip hul beurt afgewag om tot aksie oor te gaan. Aalsie en Renier Boom wat met hul skuitjie die groot skip bereik het, klouter met die touleer op, Renier met ń wit vlag in sy hand.

Die volgende oomblik breek pandemonium uit op die skip. Vanaf een van die visserskuite is ń brandende pyl afgevuur na die voordek en daar is sommer gou gou ń rookwolk. Aalsie neem haar kans waar en gaan lui die skeepsklok en skree baie hard “BRAND, BRAND!” Nou is die seerowers se aandag op die brand gevestig. Die swemmers klouter rats teen die touleer uit en sluip na die agterdek van waar hulle verdeel om te begin soek na waar die gevange vroue aangehou word.

Die vrou wat gevange geneem is en in die kajuit toe gesluit is het intussen nie op hulle laat wag nie en begin soek na enige bruikbare atrikel wat gebruik kan word as wapen. Kameel en Sonel het by die slot van die deur gepeuter en probeer om die oop te kry. Met die groot lawaai wat uitgebreek het op die skip en die beierende klok het hule besef hier moet hulle uit. Gelukkig het hulle ń swaar yster gevind en begin met hom teen die deur kap.

Toortsie en Trommeltjie kom om die hoek gesluip, net om die volgende oomblik trompop in Jonkheer Renier Boom vas te loop. Al drie skrik hulle boeglam en amper word n onskuldigenoor die kop geslaan. Gelukkig hoor hulle ń gehamer nie ver van hulle af nie, daarmee saam die onmiskenvare stemme van die vroue. Hulle snel op die geluid af, net om voor ń geslote deur te staan te kom. Al drie bgin naarstiglik soek na iets om die slot mee oop te breek. Una en Crista kom ook uit ń ander rigting op die kabaal af. Gelukkig vind hulle ń groot tang en probeer die slot oop knip. Nie so maklik nie!

Die tyd is besig om uit te loop want die vuur is byna geblus, gelukkig het die visserskuite gesein na Seinheuwel waar die kanonier op sy pos sit en wag. Die volgende oomblik klink dit soos ń klein oorloggie, die kanonskoot was die teken vir die soldate op die strand om met hulle gewere te begin losbars. Nou is al die seerowers se aandag op hulle gevestig en word daar rond geskarrel na hul wapens.

Renier Boom sluit weer by die vroue voor die deur aan en met sy mannekrag en die croue se aanmoedeging gee die slot bes, die gevangenes storm by die oop deur uit, amper het ons ń los skrum daar in die gangetjie. Dis gilletjies en verligte laggies. Renier hou kop en maak gou almal stil, nou is die prioriteit om van die skip af te kom, voordat die seerowers besef daar is ń reddings aksie aan die gang. Almal sluip na die agterdek, gelukkig kon hul Aalsie by die klok opspoor. By die agterdek word die tou wat daar versteek is voor die tyd, vasgeknoop aan sie reling en oorboort gegooi. Dit is ook die teken vir die vissersbote om nader te kom. Soos waffers akrobate gly die vroue een een teen die tou af. Renier Boom laaste, soos ń regte heer het hy die agterhoede gevorm en die vroue eers mooi oor die reling gehelp. Veilig in die visserskuite vaar hul eers diepsee in teen die son in, dan met ń wye draqi terug land toe.

Met almal veilig van die skip af, word daar gesein deur ń brandende pyl af te skiet na Seinheuwel se kant toe en ook land toe. Die vuur word gestaak, maar toe vuur die kanon reguit na die seerowerskuit toe, hierdie keer gemik om hom voluit te tref. Daar is een geweldige skreeuery van die skip af en seerowers duik die water in, want hul besef die skip gaan sink. Op die strand staan die soldate gereed om die manne in hegtenis te neem. Tronk is hulle voorland, dalk geseling en straf aarbeid op Robbeneiland waar hulle sal sakke skulp dra om kalk te brand vir die bouery in die Kaap. Daar is al menige gevangene daarheen verban, onder andere Krotoa in haar latere lewe. Sy was egter nooit ń skulpdraer nie, maar het daar in die poshuis gewoon.

Die visserskuite met die gevange vroue en bibberende half kaal ( volgens die standaarde van daardie tyd) kom in die hawe aan. Renier Boom het natuurlik net oë vir een goue vrou, onse Kameel. Hy koer omtrent oor haar, ons ander heeltemal vergete.

Die Goue Vroue hou partytjie op Rebus – die petalje

Die Goue Vroue is ‘n groepie verbeeldingryke dames wat wonderlike avonture saam beleef in die kuberruim. Hulle het al met ‘n vlieënde tent om die wereld getoer, met ‘n luukse strykyster plesierboot die oseane verken, Jumanji in Afrika gespeel, deur die ruimte getoer, partytjie gehou saam met ABBA en nog baie ander avonture beleef. Hulle woon op hulle eie dorpie, Rebusfontein, waar dit altyd mooiweer is.

Nou gaan hulle partytjie hou op Rebus en wie weet wat gaan gebeur? Ons sal moet wag en sien!

Om nog te lees, klik gerus hier: https://fresh.inlinkz.com/party/5330572ab12247dfafd5de0b9c14dd8

Daar heers groot vreugde op Rebusfontein, want daar word gekuier en fees gevier. Natuurlik nie sonder vreemde gebeurlikhede nie – Ontploffings van prawns en ń drakie wat verskyn. Nie vreemd as jy met hierdie formidabele vroue te doen het nie.

Camille en Lorenzo straal van blydskap, na Lorezo se aankondiging :”We are having one bambino, I am going to be a papa.” Dadelik word die frangelico uitgehaal en drink almal op die komende bambino. Daar is gelukwense oor en weer. Dit is ń pragtige sononder tyd, die lug is in skakerings van pienk tot oranje verkleur. Dit is ondanks die gebabbel ń vredevolle mooi aand.

Skielik is daar hierdie vreemde harde geluid en jy hoor takke breek. Ons almal skarrel na ń skuilplek. Lolla en Aalsie skuil agter ń omgevalle boom, Lorenzo en sy geliefde Canlle duik onder een van die tafels in, Virgo C en Kameel is op hulle hakke. Una, Seegogga, Scrappy, Toortsie en Trommeltjies duik in die gat deur die ontploffing veroorsaak, al die ander gaan skuil agter ń groot miershoop. Almal loer versigtig uit. “Dis ń groot draak,” skreeu Appeltjie wat met die klein drakie gevlug het. ” Gee die baba drakie vir haar,” kom dit van tannie Frannie wat in Silver se beskermde arms staan, ” dalk is dit die mamma”. Appeljie hou vreesbevange die drakie bo haar kop, die groot draak gee een bloestollend kreet en duik op Appeltjie af. Sy los die klein drakie en spaander in die rigting van die huise. Die groot draak raap haar baba op en verdwyn in die verte. Ons kom almal versigtig uit ons skuilplekke en sluip omtrent terug tafels toe. Lorenzo loer benoud onder die tafeldoek uit. “Is the danger over?” Kom dit in ń bewende stem van hom. Toortsie wat sommer met die bottel Frangelico gevlug het, skink vir elkeen ń glasie in.

Alles keer terug na normaal, nou is dit ń gelag en stories uitdelery. Elkeen verwoord sy ondervinding. Almal is bly hierdie draak hoofstuk is afgesluit. Amper was daar ń groot katasrofe, die mamma kon Appeltjie aangeval het, gelukkig dat sy die drakie gelos het en laat spaander het. “Terloops julle, waar is Appeltjie?,” vra ń besorgde Kameel. Dadelik word daar vroue afgevaardig om na haar te gaan soek, laaste wat hulle gesien het is toe sy nael na die huise se kant.

Trommeltjies skarrel na haar huisie, sy moet die volgende gereg voorberei. Almal is nou sommer honger na die petalje. Gelukkig is Appeltjie skoon betraand in haar huisie gevind en het gou beter gevoel met die liefdevolle trooswoorde van die vroue. Nou is sy en die ander terug by die meent. Die musiek speel weer en die dansery gaan voort. Kameel probeer hard om vir van die vroue die tango te leer.

Trommeltjies is besig met haar eie gedagtes hier in haar kombuisie, bars kort kort uit van die lag as al die vreemde en komiese goed deur haar kop flits. Dit is nou haar beurt om die goues te trakteer op haar gunsteling gereg en musiek. Aangesien daar reeds ń spinasie gereg bedien is, sal ń spinasie quiche nie werk nie. Dit is haar absolute gunsteling, maar dan gaan kuier sy in haar gedagte in Bali, haar mees gunsteling plek op die aarde en onthou sy van Saté Ayam met sticky rice. Hoe sy en Wayan op die trappies voor ń winkel gesit en smul het aan hierdie heerlikheid nadat hy by een van die kos waentjies wat in die straat af gekom het vir hulle hierdie gereg gaan koop het. Sy sal nou nie haar hand slaan aan die “sticky rice” nie, daardie kon sy nog nooit reg kry nie.

Die hoender word in dun repies gesny, gegeur en dan ingeryg op ń sosatie stokkie. Die peanut sauce het sy sommer klaar gekoop by SPAR, hier is nie langdradige voorbereidings op Rebus nie, die kits botteltjies werk ook goed. Rys word sommer vinnig in die Mikrogolfoond berei. Nou net die vuurtjie gaan aansteek, dan braai ons die Ayam ( hoender) in ń kits. Opgedis op die rys en ryklik gedoop in die sous, siedaar.

Voor die tyd hetsy gaan diep gedelf in haar musiekkas om die Bali cd te vind, vanaand wil sy almal terugvoer na haar gunsteling plek. Hierdie is welliswaar nie haar gunsteling musiek nie, maar dit sal die regte atmosfeer skep.

Die vroue smul aan die gereg en luister na die interresante musiek, almal gesels en kuier. Die drinkgoed is natuurlik, nou nie tiperend Balinees nie, maar eg Kaaps, is daar bottels heerlike rooiwyn uit die wynlande van die Kaap. Onlangs het Trommeltjies en haar geliefde deur Klawer gery en by die wynkelder heerlike wyn aangekoop. Nou kom dit handig te pas. Trommeltjies onthou die Bintang bier wat hulle so in Bali gedrink het, maar helaas hier is nie ń bier wat so proe nie, so wyn sal moet doen.

Hierdie is waarlik nog ń herinnering wat sy in haar geheue trommeltjie gaan bêre, op die einde is dit wat saak maak, al die herinneringe om uit te haal en weer te beleef op stil tye by haar houthuisie op die stoep waar sy ver kan kyk.

Nou kan die volgende goue vrou verder vertel van wat nog gebeur op Rdbusfontein.

Rebus hier kom ons weer. Hoofstuk 7

Die Goue Vroue is ‘n paar besonderse vroue wat allerhande wonderlike avonture saam beleef. Hulle het hulle eie dorpie, Rebusfontein, hier êrens in Suid-Afrika. Daar word ontspan, Franjeliko gedrink en dis altyd mooiweer. Hulle het pas teruggekeer  van ‘n rit op ‘n luukse seiljag (waar hulle ‘n ongelooflike avontuur  in die diepsee beleef het), en almal is op pad terug na Rebusfontein toe. Maar ‘n mens weet nooit wat volgende gaan gebeur nie, want waar die Goue Vroue is, gebeur altyd iets!

Hierdie is Hoofstuk Sewe van ons nuwe avontuur. As jy hierna verder wil lees, klik hier: https://fresh.inlinkz.com/party/5ccd555160b847968834e2d35fc2042c

Die onheilspellende geluid van die serenes klief deur die lug, verder is dit doodstil in die hommeltuig. Oral op die vloer lê vroue rond, dis ń makabere toneel. Skielik hou die alarms op, die hommeltuig sak stadig grond toe, asof beheer word deur magte van buite. Nou is dit net die pienk wolk en stilte, niks anders beweeg nie.

Stadig begin die wolk lig en terselfdertyd begin die goues een vir een ontwaak. Hulle kyk verbaas na mekaar en na buite, want van iewers af kom oorverdowende musiek en ń gejil van mense. “Waar is ons julle, wat het gebeur?”, kom dit stamelend van Lolla. “Klink soos een of ander pop konsert”, kom dit van Appeltjie. Dit is ń kakafoniese lawaai, nie juis sag op die ore nie.

Ons loer versigtig by die venster uit, ń see mense ontvou in ons gesigsveld.”Dit lyk soos een of ander stadion, wouw, dis indrukwekkend. Lyk nie soos een van ons land s’n nie” se Seegogga. “Dink julle dis een of ander tema konsert? Kyk almal het sulke tagtiger haarstyle, hulle klere, defnitief tagtigs”, kom dit van Scrapy. Ons draai na haar toe met vraagtekens in ons oë en ń benoudheid op ons gesigte, waarin het ons nou weer beland.

“Kyk julle, die pers wolk! Dit lyk soos die een waarin ons opgeslurp is, dit hang bo die verhoog.” ,merk Ek myself op. Die volgende oomblik bars daar ń gejil, geklap, voete stamp en springery onder die menigde uit. Trommeltjies en Appeltjie druk hulle ore toe, dis ń vreeslike gedonderOns besef dis as gevolg van die persoon/sanger wat op die verhoog verskyn het.

“Julle ouens dit is Prince, maar dis onmoontlik hy is dood in 2016” sê Una. (Una het ń Bertus en hy ken sy musiek en het ń wye musiek smaak). “WAT!!!!!” Skree Woordnoot.” “Sien ons nou ń spook?”

“Una wil jy nou te vertelle hê dat hierdie ou Prince is, is jy seker dit is nie ń na-apery nie. Deesdae dink enige jan rap en sy maat dat hulle soos die beroemde sangers kan sing. Vermomming is deesdae so goed” sê tannie Frannie ( nogsteeds knyp sy haar broodjie mandjie baie styf vas). Lolla en Aalsie knik hulle koppe in eensgesindheid met tannie Frannie, staan ook sommer nader na haar kant toe. ” Ek sê vir julle dis Prince, ek het hierdie konsert saam met Bertus gekyk, hierdie presiese konsert, kompleet met die pers wolk en al. Ek kan net nie onthou waar en wanneer die optrede was nie. Nietemin ek sal my kop op ń blok sit dis hy” sê Una, sy klap haar vingers en steek een vinger in die lug. “Nou onthou ek die konsert was by die Syracus stadion.”

Positief loop na die deur toe, sy draai om en sê “Wel dan is daar net een oplossing ons moet gaan uitvind, ons gissery bring ons nerens nie”, met die draai sy summier om en klim by die deur uit. “Positief jy kan nie alleen gaan nie, ons sal moet saam” sê Kameel. “Een vir almal en almal vir een” skree Toortsie en sy spaander agter Positief aan, gevolg deur Aalsie en Una

. “Ons kan nie die tuig sommer net so los nie, dis ons enigste verbintenis met ons huis, ons land en Rebusfontein”, kom dit van ń benoude Christa. Ons ander huiwer, daar is groot waarheid in haar woorde, miskien moet die res van ons maar by die tuig wag.

“Ken julle die storie agter die song?” vra Virgo. (Onthou sy is Bertus se sister en alhoewel sy nou in die sandland bly, het sy saam met hom groot geword), ongestoord gaan sy voort ” Die pers stel die einde van die wereld voor en jy saam met die een wat jy liefhet daardeur gaan deur jou geloof/God wat jou sal lei. Hy het hierdie song in 1984 vrygestel, hulle het ook ń fliek gemaak”. Ons sit aandagtig en luister. “Dit het as gevolg van die woorde ń groot “break up” hit geword.

Skielik lig Kameel haar hand en beduie ons moet luister, daar kom ń sagte grom geluid vanaf die instrumentpaneel. Christa spring op en draf om daar te kom. “Julle ons het groot moeilikheid hierdie enjin het aangegaan en ek kry hom nie afgeskakel nie. Hoe gaan ons die ander se aandag trek, hulle moet vinnig kom of hulle bly agter” Ons gaan ook vinnig nader om te gaan kyk wat aangaan. Scrapy hang soos ń vink by die deur uit en waai vervaard met haar rooi serpie, hopende dat die ander haar sal sien. Trommeltjie gryp ń spieël uit Toortsie se handsak en begin flits na die skare se kant toe. Die enjin se gegrom het nou verander in ń ernstige brom, al harder en harder.

“Ek sien hulle aankom” gil Scrapy. ” Hardloop julle, komaan vinniger” . Die tuig begin sidder en lig dan stadig op. Kameel sien ń tou lê en gooi die uit na die vroue. Positief vang hom behendig. ( ń boervrou van formaat, sy moes al menige bok hokslaan), nou vorm hulle ń mense ketting, Una klou aan Positief, dan Toortsie en dan Aalsie, sowaar daar is Seegogga ook, ons het haar nooit die ander sien volg nie. Van die skip se kant af vorm ons ook ń ketting en trek soos wafferse toutrek kampioene. Intussen lig die tuig hoër en hoër. “Klou julle, klou asseblief” skree Scrapy wat voor trek, daar is ń huil klankie in haar stem. Ons ander skree op ń reëlmaat “TREK, TREK, TREK…..

Gaan ons die ander goues in die tuig kry? Waar is ons? Waarheen is ons oppad?

Sal ons volgende goue vrou asseblief verder skryf

Diesel

So dink julle seker dadelik dat hierdie skrywe iets te doen het met die brandstofpryse of iets dergliks. Nee, hierdie gaan oor ń hond, ń staffie.

Diesel en ons Karolus is broeders, Diesel is net baie ver groter as Karolus, hy het sy pa se lyf gekry en Karolus sy fyn ma s’n. Van meet af het ons ń baie teer plekkie vir Diesel. Hy is ons dogter Jana-hulle se seuntjie. Die meisies is gek oor hom, hy is een groot bol liefde en rustigheid.

Hulle mamma was ń besige bytjie, sy kon vreeslik nonsens aan vang. Ek dink sy was heeltemal te energiek vir hulle en hulle grote erf. Sy het Diesel verlei tot alle kattekwaad. Januarie maand kom hulle tuis en vind Sky met ń erg ontwrigte heup. Sy word gestuur vir X strale en geopereer. 4 weke later ontwrig die heup terwyl Jana vir haar kyk, sy moes uigesit word. So ń vreeslik energieke hond kon jy nie laat bedaar nie en met so ń heup sou dit net vir haar een ellende wees. Ek moes haar neem vir die reis van die tydelike na die ewige. Ek kon dit doen, want ek het nooit ń diep band met haar gehad nie, tog was dit vir my erg traumaties.

Terug na Diesel, daarna kom hy tot sy reg, hierdie groot hond met die klein hartjie. Hy wortel hom net dieper en dieper in ons almal se harte in. So spot Francois vir kleindogter Emma en sê as ons in Napier gaan bly moet Diesel saam met ons gaan. So paar dae later laat sy van haar hoor, “Oupa jy kan nie vir Diesel saam vat as jy in Papier gaan bly nie”.

So gaan hulle Sondag Pearly beach toe en Diesel bly by ons. Natuurlik is dit vir hom hemel op aarde, want by ouma mag ń hond op banke lê en by hulle op die bed slaap. Dinsdag gaan ons Napier toe, neem Diesel huis toe waar vriend Darren hom in die oggende sal uitlaat en in die aande inlaat dan slaap hy in die huis.

Ons kinders en skoonouers kom Woendag deur Napier toe, waar ons vir hulle die erf wys. Ons meet vlakke en afstande, bepaal waar die huis moet staan. Almal baie opgewonde vir ons, veral na hul vriendin Lisé-Marè se houthuis gesien het. Ons huis gaan buite soos hare lyk, maar binne anders. Nou kon hulle visualiseer hoe en waar. Gerhard sê vir Francois, “Pa dis nou presies wat julle nou moet hê” Natuurlik is daar van Moerse padstal se melktert ge eet en koffie gedrink. Hulle is daarna weer terug Pearly toe.

Gisteroggend toe Darren hulle vriend by hulle huis kom is Diesel verlam in sy agterlyf. Hulle bel ons en ons haas terug. Ons was gelukkig al soort van oppad terug.

As ek hom help kan hy darem sit

Spinal Strokes in Dogs: Symptoms and Recovery

Kom by die huis, gooi alles neer, tel Diesel op. Letterlik. Neem hom Veearts toe, bogenoemde was die diagnose. Sy het hom kortisoon gespuit en gesê ons gee hom 24uur, om te sien of daar enige verbetering is. Ek het laasnag langs hom op die vloer geslaap. Elke kort kort druk hy sy kop styf teen my aan en probeer nog nader lê. So, nou moet ons hom 17.45 neem om te gaan slaap. My hart is stukkend, ek weet nie hoe ek hierdie gaan doen nie.

Ek het vanmiddag by hom gaan sit en hom op my been laat lê, met sy troetel olifantjie by hom. Alle werkies en inpakkery moes stop, dit was Diesel tyd.

Ons het besluit om vir die meisies te sê Diesel het sieker geword en ek moes hom hospitaal toe neem, more oggend sal Jana vir hulle sê hy is in die aand hemel toe. Hulle het hom gister en vanoggend gevideo call, dit was hartverskeurend. Hulle huil so, Jana sê lank daarna het Lisa buite geloop en so met haarself gewoed en gehuil oor hom. Nodeloos om te sê daar is min geslaap by hulle en by ons.

Nou my ou bielie groet ons jou, jy het ons lewens ryker gemaak, mag jy heerlik huppel en spring in die groen grasvelde daar wazr jy heen gaan. Ons sal jou nooit vergeet nie.

Die goue vroue hou vakansie-Athena

Die Goue Vroue is ń groepie bloggers wat saam aan spesiale stories skryf. Indien jy mettertyd al die skrywes saam wil lees, en wil uitvind hoe die Goue Vroue beland waar hulle nou is, gaan loer in op die link:https://fresh.inlinkz.com/party/a844ec34c0574957a27ccdce16e2a94d

Nadat die “meerman” op sy skulp geblaas het en ons met ń spoed die Poolstreek laat verlaat het, ons vaar met ń woeste soed, die seewater maak wit skuimwalle langs en agter ons. Lorenzo gryp sy kop vas, ” mama mia, today we die.” Ons almal klou vas aan, wat ons kon vasgryp. Jy sien net sarongge wapper, sommiges woel los en verlaat ons al wapperend in die wind. Hoe lank ons so voortgesnel het weet ek nie, my hande voel omtrent seer van die vasklou, uiteindelik begin ons stadiger vaar. Dis ń groepie beteuterde nat vroue wat neersak op die dek toe die snelheid afneem. Ons is verdwaas, wat het gebeur?.

“Julle besef ons het Triton gevind en weer verloor?,” vra Seegogga. “Was dit Triton?,” ń oomblik van stilte, dan hervat Segogga haar rede en beantwoord haar eie vraag. “Natuurlik, was dit hy. Die meerman wat op die skulp blaas!.” Almal begin gelyk babbel. Appeltjie lê wysheid aan die dag deur almal stil te maak en te wys op ons koue nat lywe. Sy stel voor ons moet gou onder ń warm stort inspring en warmer klere aantrek, dan kan ons die diskussie voort sit.

Dit is salig om onder die warm water te staan en letterlik te voel hoe die ys wegsmelt en behaaglike hitte in die plek oor jou lyf kruip. Dis ń baie meer bedaarde groepie vroue wat om die tafel plaasneem. Die bottel frangelico staan reeds in die middel, almal se glasies gevul. Toortsie het gou van haar heerlike spek en kaas skons warm gemaak. Dit is werklik baie welkom.

“Goed julle ons moet Triton en Athena bymekaar bring, hoe gaan ons dit regkry. Lorenzo het Camilla verbied om in te tree, maar sy kan ons raad gee van hoe om ń slenter te stel vir hom en Athena.” sê Aalsie. ” Dink mooi, hierdie keer het hy ons gevind, nie ons vir hom nie. Dink julle ons kan dit weer reg kry? Hoe het hy geweet waar om ons te kry en so op die perfekte oomblik?” trek Christa los. “Miskien is dit ń geval van damsel in distress wat hom gelok het, hy is mos mal oor vrouens, veral aardse vrouens. So, dis maklik ons moet weer in gevaar kom, dan sal hy net dalkies weer kom help” kom dit van Positief. “Waatttt!??” Koor ons. Nou nie ń lekker gedagte nie, maar nie ń onmoontlike een nie, ons is mos soos ń magneet vir gevaar. ” Wat van as Athena in gevaar is, sal hy nie vir haar tot hulp snel nie, hulle is mos al van kindsbeen af goeie vriende” mymer Una. ” Nog deste beter as ons hom in die proses kan jaloers maak. Soms sien mens nie die skat voor jou oë nie, tot jy kans staan om dit te verloor.” Kom dit van Virgo C. Almal koor “Lorenzo!”.

Voor enige een hierop kan reageer hoor ons Lorezo roep vanaf die dek, hy klink nogal benoud. Ons klim vinnig na die dek, ons monde hang oop. “Wat de hoenders is dit” uiter ń baie benoude Trommeltjies. Daar kom ń enorme perdagtige dierasie deur die see aangery/aan gesweef, toe hy nader kom sien ons op sy rug sit daar die mooiste vrou, oral om haar is dolfyne. Niemand sê ń woord nie, ons is totaal stomgeslaan. Dit is die mooiste toneel, dit voel asof ons in ń sprokieboek ingestap het, dit is totaal onwerklik. Op die wind kom die mooiste melodieuse stem aangesweef. Ons besef dit moet die vrou wees wat sing. Dit is die mooiste suiwerste klank, ons is betower. Sy is waarlik ñ godin van die see.

Sy sirkel om die boot en kom na ń rukkie tot stilstand, sy begin praat. Gelukkig kan Lindie dolfyn en Seegogga krap, anders sou ons nou niks kon verstaan nie. Lindie tolk ” Sy sê sy is Athena sy kom met ń boodskap van Poseidon. Daar is groot probleme in sy onderwater koningryk. Ons kyk na mekaar en jy sien hoe die ratte draai, hier het ons die lokaas. Posiedon weet net nie, deur hasr te stuur speel hy reg in ons hande. Nou net vir ń drievoudige plan. 1. Ons moet lyk of ons in gevaar is. 2. Lorenzo moet Athena kastig red en verlief lyk. 2. Athena moet Triton betower. Hierdie is nou die tipe ding wat net die goue vroue sal kan bemeester.

“Eerstens dink ek moet ons net eers vir Lorenzo oortuig om saam te speel en natuurlik vir Camilla. Sy sal dalk nie so maklik vàl vir die deel van die plan nie,aangesien Lorenzo haar nie as lokaas wou laat gebruik nie.” sê Frannie. “Gevaar, hoe plaas ons, onself in gevaar.?” Vra Seegogga.

Die volgende oomblik is daar ń verskriklike stamp teen die boot, wat weer teen Athena en die dierasie stamp, Athena trek deur die lug en land op die dek saam met ń paar goues. Dit lyk behoorlik soos ń los skrum, dis net bene en arms en ń hele paar gille.

Die hele boot wankel. Lorenzo kruip tot by Athena, sy het haar kop geweldig hard teen een van die rame gestamp, hy wil net seker maak sy het nie te seer Net toe is daar weer ń geweldige stamp wat die boot laat kantel…

Frannie sal verder vertel

“

Die pers parmantige bus vertrek

Ons is ń groep vroue, die goue vroue, elkeen van ons het ń stukkie goud in haar. Ons flans woorde bymekaar en maak stories, ons elkeen het ń huisie in Rebusfontein. Dit is ons realiteit, weg van realiteit. Jy kan kom saam skryf, of andersins saam met ons, ons avonture beleef. Volg ons volgende verhaal op die onderstaande link.

https://fresh.inlinkz.com/party/58bfda52c1464dd6bd728872e5955344

Daar is gedagtes rond gegooi en bedink, daar moet ń nuwe avontuur gebeur. So het Trommeltjie na ń bus begin soek, want sy was lus vir reis, toe Toortsie dit hoor het sy daddlik besluit dit moet ń parmantige pers bus wees. Daar is foto’s gedeel en gewik en geweeg. Uiteindelik het ons die regte bus gekry, maar su

eksterior was nie na wense. Sy klop dadelik om hulp aan by ons bont-koei-skilder Seegogga, maar helaas onse dekoreerder is besig. “Help” gaan die roepstem uit op die elektroniese media. Tiperend van die goue vroue is daar dadelik aksie. Aalsie spring aan die werk en omtower ń vaal bus in ń parmantige pers hippie bus.

Nou begin die planne vorm aan neem, ons kort nou net ń busbestuurder. Aanvanklik sal ons self die takie oorneem, maar daar is ń  “designated driver” ( hier laat die afrikaanse taal my in die steek) nodig, sodat ons, ons aan volle aandag aan die “toer” kan gee.

Gelukkig met die goue vroue as daar ń nuwe avontuur is gooi almal alles neer en is pens en pootjies in die ding. So nou roep Trommeltjie almal bymekaar. Ons begin in die Noorde by liewe digterlike San, In Pretoria is ons fyne broodjie bakster Frannie, liewe Kameel wat ń alter ego het, Woordnoot wat saam met baaskind mense laat hoor, Christa ons kenner van afrikaans. Dan is onse bokboer Positief by Hennops, ons eks tannie Bali Una in Hartbeespoort en sus Carien van die Woestynland en ons eie mediese raadgewer, wat nou tans daar kuier. In Randfontein vind jy Ekmyself ons dapper vrou en in Standerton jonge Sonell, die skrywer van boeke. Jackie is nog ń groentjie in die goue vroue wereld, sy het al Afrika gaan trotseer en het mediese kennis, jy sal haar in Krugersdorp vind. Dan gaan ons suid na die Overberg, daar vind ons vir Seegogga ons “bont koei skilder” in Bredasdorp, Toortsie ons banting guru en boervrou, Aalsie ons busverwer, voordrag kunstenaar en kreatiewe siel. Ora is een van die nuutste goue vroue, jy vind haar in Napier, sy is ń gesoute toergids. Dan onse Appeltjie in die appel wereld, Grabouw, sy leer kinders. In die mooiste Kaap vind jy vir Trommeltjie sy is ń besige ouma. Ons GVV het omtrent oor die land gedraai om almal op te laai en by die pers parmatige bus af te laai. Die pers bus staan by Trommeltjie gereed om te vertrek.

Wat ń babbelende klomp vroue, verheug om mekaar weer te sien. Dit is ń geskarrel met bagasie en breekbare items, broodjies, teramisu wat dadelik moet yskas toe, Toortsie se kitaar. Almal baie opgewonde vir hierdie reis.

“Mede goues kan ek jul aandag kry” sê Trommeltjie “ons eerste bestemming is Franschoek. Ons gaan die eerste nag daar oorslaap en more is dit ons en die wine tram”. Almal babbel gelyk en vra vrae oor wat en hoe. “Die wine tram is ń belewenis, daar is verskillende roetes waaruit ons kan kies. Ek het namens julle die pienk roete gekies. Dit kom uit vorige ondervinding, aangesien ek bevoorreg is om in die nabye omgewing bly, is dit een van ons kuiergaste se keuses met hul besoeke. Ons gaan 10.00 op ons eerste been vertrek. More oggend is daar nie lank tyd vir hana- hana nie. Kry net asseblief iets in daai magies, voor ons vertrek. Ek het vir ons plek bespreek by Recidence Viva La Vie in Franschoek.”

Aangekom kry almal hul kamers, maak gou reg vir aandete. Dis omtrent ń vrolike klomp dames wat bande hernu, staaltjies deel. Vanaand kon Wayan van Bali gerus hier gewees het, ek hoor hom in my ore hoe hy hoeveel kere sal begin met “Do you remember Hannelie that day……” en dan sou hy uit sy maag lag van lekkerkry oor die herinnering. So klink dit vanaand hier ons verkneukel ons in herbelewing van goeie tye saam. Tannie Frannie staan op en klingel op haar glasie, “Ek wil ń heildronk instel op ń besonderse groep vroue, daar is werklik goue drade geweef deur ons saamwees. Wat ń voorreg om deel te wees van so ń groep.” Almal stem volmondig saam. Sauté tjieng tjieng!!!! Almal is ń oomblik stil, jy kan sien hoe waardering vir mekaar op hul gesigte geskryf staan. Die dames begin so een-een verdaag kamer toe.

Die oggend breek aan, wat ń pragtige dag. Nadat almal ontbyt ge eet het is ons reg vir die dag. Almal is gehoed, gesonbril en goed gesmeer met sonbeskerming. Gelukkig is ons kaartjies reeds vooraf gekoop en kon ons net inklim toe ons bus stop om 10.00.

Van die toeriste neem nog eers foto’s van die bus, maar ons is te haastig. Almal opgewonde oor ons eerste bestemming. Ons busbestuurder verduidelik aan almal hoe die reëls wek. Almal skater toe hy sê, “Remember drunk people will be thrown of the bus”.

Van die dames het hier eers heerlike koffie gedrink, terwyl ander sommer dadelik die wynproe ding begin doen het. Laasgenoemde was byna laat vir die volgende bus. Daar is genael vir ń vale en baie gelag. Op die bus is daar sommer spontaan gesing, lawwe liedjies soos – The wheels of the bus go round and round….. Nodeloos om te sê Toortsie was die voorsanger en Aalsie nie ver agter nie.

Pret, pret, pret, dis die kenmerk van ons kuier. Ons is afgelaai by die depot, hiervandaan ry ons met die regte tram. Ons klouter vinnig na bo en neem die boonste vlak oor. Met die inklim kry elk ń klein plastiek wynglasie. Met die vertrek kom die toergids om en gooi vir elkeen ń klein wyntjie in. Daar word luidkeels ge “cheers”. Volgende stop is Rickety Ridge, waar hul ons inwag met ń trekker en wa met sitplekke om op te ry na die huis. Daar is ń heerlike stoep onder boom-koelte.

Hier is daar van die dames wat ń knibbel dingetjie bestel, ander doen ń wynproe en daar is die dapperes wat hul eie bottel wyn meng. Daar word gelag en gekuier vir ń vale. Met die oppik slag, struikel Virgo C by die laaste trappie, Una gryp haar arrm en veroorsaak ń domino effek. Ons val behoorlik al struikelend teen die trekker aan, in uitroepe en ń gelag. Terug by die tramspoor wag ons tram reeds.

Ons behoefte aan eet het nou groter geraak, want die wyn, jy sien, die wyn! Ons bestel sommer ń paar pizzas en deel, want uit vorige ondervinding weet ek om nou ń bord kos te eet is fataal. Dan is jou lus vir die dag sommer weg. Van hier af stap ons sommer na die depot vir ons volgende bus.

Dieu Donne, volgens my die mooiste van al die kelders op die roete. Die uitsig is fantasties, oor die hele Franschoek vallei. Ons word begroet met n welkom wyn. Die heerlikste yskoue wit wyn. Hier haak ons vas. Sommige sit sommer op die gras, terwyl ander rond stap en ander wyn drink. Proe is nou verlede tyd, ons bestel ń bottel of ses. Hier kuier ons tot ons moet skarrel vir die laaste bus terug. Ons kom agter, net voor vertrek dat Kameel, Tannie Frannie en Jackie soek is. Ons paai die busbestuurder, die ander soek gou. Ons kry hulle drie droomverlore op ń stil hoekie, starend oor die vallei, nie ń benul van tyd nie. Gelukkig is almal op die bus terug depot toe. Daar word weer heerlik gesing en gelag.

Die Franschoek wyn tram sal nooit weer dieselfde wees nie. Hulle sal nog vir lank praat oor die dag van die “Goue vroue”!

Ons almal val uitgeput in ons beddens neer, moeg van die son, die pret en natuurlik, die wyn.

Die volgende oggend net na ontbyt vat die dames pad, hulle wil die hoofstraat in Francshoek ondersoek en by al die winkeltjies inloer. Daar is die oulikste snuistery winkeltjies. Neem aan daar sal ń paar pakkies opgelaai moet word.

Vanmiddag vertrek ons na die volgende goue vrou. Natuurlik sal daar kuier kuier gery word en menige keer gestop word.

Ek gee die aflos stokkie oor aan Aalsie

Titelloos

Jy was nog altyd my sus wat ek nie gehad het nie, jy was my geliefde boeta se vrou. Ons het lang paaie saam geloop, diep verliese saam hanteer, mooi drome en lag saam gehad. Laasnag kom jy en vernietig ń baie mooi band.

Jou woorde het my stukkend gesny, jou praat-skree-gille het diep wonde gemaak.

Ek kan onthou toe jy en my boeta begin uitgaan het, hoe jy met sy 10 jarige sussie papierpoppe gespeel het. Daardie lange lange jare terug het ons pad saam begin loop. Ons het soveel saam ervaar, julle dogter se frats ongeluk, toe ń jong lewe onherroeplik verander het. Haar drome aan skerwe gespat het as gevolg van haar breinbesering. Ek onthou hoe die pyn in julle oë gelê het, hoe julle die skerwe van ń briljante kind moes optel en weer aanmekaar moes probeer las. Ek het jou onmag voor haar woede gesien, jy as mamma, die mikpunt van haar toorn. Julle vreugde toe daar beterskap kom, maar steeds julle hartseer vir haar omdat sy nooit ooit weer die Renate sou wees nie, haar seer omdat sy geweet het sy sou nooit kan wees wat sy was of sou kon wees nie. Die tye wanneer sus by ons kom kuier het, sodat julle net bietjie kon rus en net bietjie tyd gehad het vir mekaar. Ons was die enigste in die familie by wie sy wou kuier na die ongeluk. Ons was en is, baie baie lief vir haar.

8 jaar terug ons bittere verlies toe die Here boeta kom haal het, ons het saam vir lank daarna gehuil omdat ons hom saam so baie gemis het. Saam mooi herinneringe opgeroep het en vol nostalgie gevul was. Ek was so bly net voor hy weg is, dat die Here vir my twee weke uitgekoop het om by hom te bly, sodat jy vir sussa oorsee kon neem. Hoe ń wonderlike ervaring dit vir julle was. Min het ons toe kon weet dat sy einde naby is, nee, eintlik het ons diep in ons binnemens geweet sy uurglas loop leeg, maar ons het steeds bly hoop. Dit was ń hartseerdag toe ek hom by die hospitaal moes groet en geweet het ek sal hom nie weer sien nie, maar ek moes huis toe. As ek toe geweet het hy het net ń week sou ek gebly het.

Ons het so uitgesien om vir julle te kom kuier, in hierdie tyd waar ons nou in ń tyd van verandering is, ons het geweet ons kon ons drome met julle deel en so ń stukkie van julle wereld kom ervaar. Die lekker geselstye en saamwees tye.

Dit was vir ons so lekker om vir julle goedjies te doen en te help met probleme in en om die huis, ons weet daar is nie meer ń man in die huis nie. Dit was pure lekkerte toe manlief jou kombuiskaste vir jou kon regmaak en vir jou die solarlig op die stoep installeer. Tog was daar van eergister in jou ń krappigheid teenoor ons. Manlief wou al gister gery het, sy woorde “we overstade our welcome”, ek het gesê nee man kom ons bly nog maar aangesien jy gesê het dit sal gaaf wees as ons jou Wo en Do kon neem vir jou oog operasie en die volgende dag die dokters besoek. Groot was my verbasing toe ek jou inlig dat ons twee dae gaan kuier maar daar sal wees om jou te neem, en jy skielik besluit het vriendin moet jou neem. Dit was ń klap in my gesig, maar ek het aanvaar en weg gestap. Later toe ek jou wou help in die kombuis en jy gesê het jy is gewoond om dit alleen te doen, jy het nie my hulp nodig nie weer ń klappie. So was hulle maar daar die klappe. Ek en manlief koukus toe en besluit ons gaan die volgende dag maar pad vat. Ons stao sitkamer toe om jou mee te deel dat ons voel ons moet maar gaan, we over stayed our welcome. Jy kom toe met ń klomp verwyte en skreeue. Jy jaag ons eintlik maar weg. Ons pak ons tasse in ń ommesientjie, trek weer dagklere aan en pak die kar. Jy kom met, “moenie met my praat as ek kwaad is nie” verskoning, maar helaas dis te laat.

My hartseer loop oor my wange en my binnemens voel gekneus asof deur bokshandskoene gepeper is met linkers en regters. Manlief is kwaad, baie kwaad.

Was dit nou nodig om iets moois so te kom vernietig, of was die mooi in ons verhouding my illusie en jou voorgee. “Boeta daar in die hemel ek is jammer, dit voel my ek het jou gefaal”

https://images.app.goo.gl/m8g6qZ8SBJ3B115E8

Gevaar 2

Goue Vroue Trouetoer #7. Gevaar 2

That’s Amore! Europa hier kom ons! Die Goue Vroue is op pad om te gaan troue hou in Italië – Lorenzo en Camilla se troue!

Volg gerus ons storie:

https://fresh.inlinkz.com/party/7e01efcc06e4463da97c16ec33eb9429

Ons staar groot oog na mekaar, ons besef hierdie keer is ons in ń groot penarie. Ons is in 1803, afgesien van die onmiddelike gevaar, sit ons met die probleem, hoe kry ons hulp. Selfone gaan nie werk nie, die tegnologie is nog nie ontwikkel nie. Dink Trommeltjie, dink!

Hierdie klomp soldate is baie antagonisties teenoor ons, eerstens dink hulle ons is smokkelaars, tweedens is ons vroue in vreemde klere. Ek besef ons langbroeke is vir hulle volksvreemd, ons tekkies ook, veral die mooi bont geverfdes. Derdens ons selfone is baie vreemd, hulle moet dink dis radio’s, oftewel walkie talkies. Boonop het ons hul vyand probeer help, ons kan nie hul taal praat nie. Die laggende los skrum vroue was nou nie juis gerusstellend nie, inteendeel dit was ń gesag ondermynende daad.

“Una, wat kan jy nog onthou van daardie tyd? Waar het hul die smokkelaars heen geneem, na tronke? Dink vriendin, daar moet iets wees wat ons kan help.” vra Trommeltjie bekommerd.

“Ek kan nie onthou van tronke nie, daar was egter baie loopgrawe, skuilplekke en versteekte vestings. Miskien is dit waarheen hulle gevangenis neem. Natuurlik is die optrede gewoonlik teregstelling”sê Una peinsend, skielik skrik sy toe sy besef wat sy gesê het. “Nee, net nie dit nie!” Sonéll begin dadelik onderlangs snik, San is nog so deur fie weer, sy kyk alles met een groot vraagteken op haar gesig aan, so asof sy nog glad nie by is nie.

• 

Die soldate skree op ons en beduie ons moet hulle volg, ons stap soos skape wat ter slagting gelei word. As ons net kon kommunikeer, maar Italiaans is vir ons net ń klomp klankgrepe aaneen geryg, al wat ons verstaan is die emosies agter die woorde en ons hoor net woede. Ons is doodstil, want ons dink en dink. Die reën het die aarde deurnat en die voetpaadjies in stroompies water verander met die gevolg is koue, nat voete. Na Christa na haar voete wys en ril, gryp een van die soldate haar, ruk haar skoene van haar voete af, daarna volg ons een na die ander. Ons moet nou kaalvoet in hierdie ysige water paadjies wat besaai lê met klippe loop. As iemand ouch of eina roep kry sy ń harde stamp op die rug. So ploeter ons voort.

ń Plan neem vorm aan in my kop, ek skuifel so dat ek baie naby ekmyself loop, fluisterend naby haar oor vra ek, “Het jy nog jou telefoontjie?” Sy knik. ” Dink jy as jy kan ontsnap sal jy kan terug kom tot by die grot?” Sy kyk my vrrbysterd aan, “Ek sal nooit kan weg kom nie”. ” Ons moet probeer. As jy by die gfot kan kom, moet jy probeer uitvind wzt het gemaak dat ons deur tyd gereis het. As jy kan terugkom in die hede, kan jy Camille bel en sy kan hulp stuur. Ons kan probeer om die soldate se aandag af te trek, sodat jy kan weg kom.” Verduidelik Trommeltjie. “Ons sal stukkies lap ongesiens laat val dan kan julle dit volv as julle terug kom”. “Soos in Hansie en Grietjie se storie” sê Toortsie.

Toortsie het aandagtig geluister na die verduideliking, sy knik haar kop heftig op en af. “Dit kan werk. Sal jy kan terug grot toe loop Ekmyself?” Vra sy. Ekmyself knik haar kop. “Toortsie ons moet weg van haar af beweeg sodat ons die soldate se aandag kan aftrek” Ekmyself fluister benoud, “Ek wil nie alleen gaan nie, stuur iemand saam”, fluister Ekmyself benoud. Ons kyk op en af teen die ry en wonder wie kan ons saam met haar stuur? Natuurlik, Woordnoot. Al fluisterend word die plan oorgedra van een vrou na die ander. Hierdie gaan fyn beplanning verg, dit moet net werk.

Positief wat nou redelik voor loop, maak of sy val en rol teen die soldaat vas, waarop nog ń paar vroue kastig struikel en al rollend teen Positief beland. Dit is ń geskree van ń ander aard. Ons ander storm nader om kastig te help. Pandemonium breek uit. Die soldate probeer harder as die vroue skree. Inttussen het Woordnoot en ekmyself soos ware gorilla vegters tussen die bosse in verdwyn waar hulle met ń draai terug sluip op ons voetspore.

Nadat orde herstel is, stamp die soldate ons weer vorentoe, strompelend gaan ons voort. Stil dankbaar dat die twee weg gekom het en met nuwe hoop in ons harte. Hoe lank ons so aangesukkel het in die donker weet ek nie, ons is almal lekker moeg.

Die soldate kom skielik tot stilstand en beduie ons moet hier afklim met ń leertjie, ons bevind ons nou in een van hulle loopgrawe. Gelukkig help dit dat ons uit die wind is. (die noorde wind word ook die Breva genoem en waai hier teen die berge) . Ons lyk soos ń klomp natgereënde hoenders.

Voor ons gaap daar skielik ń ingang, uitgekap in die klip en grond, dit lyk soos ñ mensgemaakte grot opening. Ons word summier hier ingestamp. Al struikelend kom ons orent en vergaap ons behoorlik. Ons staan in ń bunker, met ń tafel in die een hoek waarby ń man sit. Hy moet nou seker die bevelvoerder wees, hy sit daar met ń verbaasde gesig. Sy mond vorm woorde maar geen klank kom uit nie. Ek dink nie hy het al ooit so ń spektakel aanskou nie. Noudat ons in die lig is en na mekaar kyk, wil ons eintlik lag, as ons net nie so bang was nie, want so bedremmelde klompie het ons lanklaas gesien. Ons is betakel van die modder, ons klere kleef aan ons lywe, hare hang in slierte en dan is ons nog kaalvoet.

Skielik blaf hy bevele uit, die soldate spring behoorlik. Hulle kom aangehardloop met komberse. Ons dink, hy kry ons jammer, voel sommer beter, maar helaas dit is glad nie die geval nie. Hy wou ons net bedek, want sowat skamele klere aan ń vrou kon hy nie aanskou nie. Hy gluur ons nou woedend aan. Kameel vra benoud, “english?”

Vroue kleredrag in Italië in 1803

• 

• 

Virgo C tree paraat na vore ” no smugglers”, Una sê vinnig ” no spalloni”, onthou sy uit haar geskiedenisboek. Met die gooi die soldate al Frannie se broodjie diamate op die tafel en al ons selfone. Waarop hy Virgo C ń taai klap gee, sy steier agter uit. Die bevelvoerder neem die selfone een na die ander en bekyk hulle behoorlik, toe hy een van die selfone druk gaan hy aan en daar is ń foto op. Hy skrik en gooi die arme foon doer eenkant.

Hy blaf bevele en ons word weer verskuif na ń ander vertrek. Hier bondel ons in een hoek en hou intense beraad. Ons moet ń plan maak. As ons net met hulle kon praat en verduidelik. Die getuienis teen ons is verdoemend. Ons klomp moes aan die slaap geraak het van uitputting, ons word uit ons slaap geruk deur ń vreeslike lawaai. Die deur gaan oop en ń klomp klere word ingegooi, dis hemde en broeke. Hy beduie ons moet aantrek en verdwyn weer. Ons skarrel orent en trek die te groot klere aan. Wel as hjlle vir ons ander klere gee, gaan hulle ons seker nie teregstel nie, dink ons.

Hulle kom haal ons weer en in ń ry loop ons weer na ń ander kamer toe, daar word ons gemaak sit op stoele, ń soldaat begin by die punt en een vir een word ons hare afgeskeer. Die trane van vernedering en verslaendheid biggel oor menige wange, Aalsie val flou. Hulle knip ook al ons mooi gemanikuurde naels stomp af. Al ons juweliersware en ringe word af geneem. Ons probeer keer vir ons trou en verloofringe, maar dit baat niks. Or probeer keer dat hy haar ring neem, hy tel sy mes op, terwyl hy haar vinger vashou, sy begin opgooi. San haal vinnig haar ring af en gee dit voordat hy dalk regtig haar vinger afkap. Virgo C hou Ora se kop vas.

Ons hoop word al minder om ooit hier uit te kom. Die troue voel nou soos ń droom, baie ver van hier. Woordnoot en Ekmyself ek hoop julle kan ons help.